نام کتاب:
با دستورات اسلام آشنا شویم
«گناهان کبیره»
«کیفر گناه»
نویسنده:
علی غفوری
سید محمد هاشم دستغیب
و
حاج سید عبدالحسین دستغیب
سید هاشم رسولی محلاتی
مشروب
یکی دیگر از گناهانی که مطابق روایات فی ادیان را از انسان می‌گیرد تدریجاً او را به کفر می‌کشاند شراب خواری است.
شراب گذشته از هزاران اثر سوئی که روی جسم و جان دارد و در اطراف یکی از آنها که دریدن پرده‌های اجتماعی باشد در بخش ششم قدری توضیح دادیم این اثر خطرناک راهم دارد که بازایل کردن نیروی خرد، آدمی را به انکار مبد و معاد و سایر مقدسات دینی و الحاد و بی دینی وا می‌دارد و به تعبیر دوایات او را دربست در اختیار شیطان قرار می‌دهد.
شراب
دانشمندان قدیم و جدید به این واقعیت اعتراف داشته‌اند که از جمله آثار زیان بخش شراب آثار سوئی سا که روی دستگاه مغز و قوای عقلانی می‌گذارد و باعث از کار افتادن و تعطیل آن می‌شود، پر واضح است که با از بین رفتن عقل – چنانچه گفتیم – پردة شدم و حیا کنار می‌دود- و یا به تعبیر روایات دریده می‌شود – و با دریده حیا حیوان به دست غرایز حیوانی می‌افتد و انسان به صورت یک حیوان وحشی لجام گسیخته در می‌آید.
امام هشتم علیه السلام در حدیثی فرمود:
خدایتعالی شراب را جهت جرام کرد که مایه‌ی فساد و بازداشتن عقل از درک حقایق و از بین بردن ثوم و حیا است.
و در حدیث دیگری آن حضرت علیه‌السلام می‌فرماید:
خدای عزوجل قواب را حرام کرد به سبب آنکه مایة فساد است و خرد میخوارگان را دگرگون سازد و آنها را به افکار خدا وافتدا بستن به او در سولانش وا دارد، و فساده دیگری که در آن هست از انواع قتل و تهمت و زنا و بی پروایی از انجام هر کار حرامی …..
و در حدیث دیگری حماد بن بشید گوید: امام صادق علیه السلام از رسول خدا صلی الله و سلم روایت کرده ایت که آن حضرت فرمود:
بندة خدا تا شراب نخورده پیوسته در کنف حمایت و آموزش خدا است، چون شراب خورد پرده‌اش را می‌درد و در آن حال [پیشوا و] سرپرست و برادرش و همچنین گوش و چشم و دست و پایش همه شیطان است [ و اختیارش بدست اوست] که او را هر کار بدی می‌کشاند و از هر کار خیری باز می‌دارد.
این واقعیتی است که به زبان‌های مختلف و در کتاب های قدیم و جدید متذکر آن شده‌اند: «الکل بازائل کردن عقل، قور و فخولتی برای آدمی باقی نمی‌گذارد. با حتی همه‌ی مفاسد روحی و اجتماعی پدید می‌آید و همه‌ی موانع اخلاقی در هم می شکند . چون عنان نفس از کف به درونت آنچه که ادمی را جلو می‌گرفت و به خویشتن طوری وا می‌داشت از میان برخیزد و عقلی نیست که به ادمی نهیب زند این کار را نکن و آن کار را منمای؛ این سخن را بگوی و لب از فلان گفتار فروبند.»
«نوشابه‌های الکلی پی اذاستعمل سریعاً خوب خوب می شود و خون در مید خود مغز و مغز حرام و ابی نصیب نمی‌گذارد و در نتیجه عمل سلسله اعصاب به ضعف می‌رود و کف نفس که ارده‌ی بوده و منشاء شوم و حیا در انسان است و مانع از بروز اعمال وقیحانه است از کف به درد می‌دود . به عبارت دیگر، الکل عالیتری اعمال مغزی یعنی اعمال توقفی آن را منج می‌نماید.
حضرت درباره‌ی شراب
امام باقر (ع) در مسجد الحرام و سخن آن امام درباره‌ی شراب:
کلینی (ره) روایت کرده است که وقتی امام باقر علیه السلام به مسجد الحرام درآمد جمعی از قریش که از دور آن حضرت را مشاهده کردند از شخصی پرسیدند : این مرد کیست؟ پاسخ داد : امام و پیشوای مردم عراق است.
یکی از آنها گفت: خوب است کسی را نزد او بفرستیم را سؤالی از وی بکند.
به دنبال این گفتگو جوانی از میان آن برخاست و به نزد آن حضرت آمد و پرسید: ای عموزاده ! بزرگترین گناهان کبیره کدام است؟ فرمود شراب خواری
جوان به نزد رفقای خود بازگشت و جواب آن حضرت را به آنها گزارش داد به او گفتند: دوباره به نزدش برو و همین سؤال را تکرار کن! جوان امد و دوباره همان ، حضرت در پاسخ فرمود:
ای برادر زاده! مگر به تو نگفتم شراب خواری [بزرگترین گناهان] است؟
این با هم جوان بازگشت و فرمایش امام علیه‌السلام را برای انها بازگو کرد، ولی ن آنها [گویا به خطر درک بیشتر مطلب و یا روی جهت دیگر] باز او را مأمور کردند که برای بار دوم نیز به نزد ان حضرت رفته ، سؤال مزبور را تکرار کند. جوان که گویی شوم داشت. با تکرار این سؤال فر احمتی برای حضرت ایجاد کند، امام برود و سؤال را تکرار کند، ولی وفقای ترشی او دست از وی برنداشتند و با اصول زیاد او را وادارتا مجدداً همین سؤال را بپرسد. جوان آمد و سؤال کرد:
ای برادر زاده! گلو به تو نگفتم شراب خواری؟ زیرا شراب چنان است که شخصی شوراب خوار را به زنا و دزدی و آدمکشی و شرکت به خوا می‌کشاند و کارهای شراب بر هر گناهی برتری دارد…
البته روایات دیگری نیز به همین مضمون از رهبران بزرگوار اسلام رسیده است که چون این سه حدیث جا معتو بودند ما آنها را انتخاب کردیم بلکه در روایات زیادی شراب خوار «دائم الحمد» را بت پرست دانسته و فرموده‌اند.
دائم الخمر چون بت پرست است و در بعضی از آنها فرموده اند شراب خوار کافر است.
ما وقتی به تاریخ هم نگاه می‌کنیم می‌بینیم شراب افراد بسیاری را از پذیرش اعلام و معارف الهی بازداشته و دسته‌ای را هم از دین بیرون برده است.
احکام خوردنیها و آشامیدنیها
از اقسام ماهی معمولاً آنها را که دارای فلش «پوسته های روی بدن» باشد حلال می‌دانند و آنچه را در شکم ماهی باشد (غیر از چیزهای کثیف) و همچنین تخم ماهی را میتوان خورد.
حیوانات اهلی مانند گاو، گوسفند، بز (و همچنین وحشی آنها) حلالند خوردن گوشت، اسب و قاطر و خر مکروه است.
حیوانات درنده‌ای که دندان تیز برای شکار دارند مانند شیر و روباه همه حرامند.
و همچنین است سنگ پشت و قورباغه و خرچنگ و نظایر آنها
خوردن حیواناتی مانند سوسمار و تمام حشرات که معمولاً‌در سوراخهای زیر زمین زندگی می‌کنند جایز نیست از حیوانات پرنده آنها را که درنده هستند و چنگال تیز و منقار بزرگتر دارند (مانند باز و عقاب) حرامند و همینطور است خفاش و طاووس.
گوشت پرندگانیکه یکی از این چهار چیز در آنها باشد حلال است:
اول- پرده‌ی میان انگشت پا (مانند مرغابی)
دوم- میخک پشت پا (مرغ و خروس)
سوم- سنگ ران- چینه ران
چهارم- موقع پرواز بیشتر پرها را بهم بزند و کمتر صاف (بدون بال زدن) بپرند.
تخم پرنده‌ای که پدا شود و ندانیم حلال گوشت است یا حرام گوشت اگر دو طرفش مثل هم باشد نباید خورد.
گوشت امثال ؟؟؟؟ و کلاغ و فاخته مکروه است.
قطعه گوشتی را که نمیدانند از حیوان حلالا گوشت است یا حرام گوشت میتوان با گذاشتن روی آتش امتحان کرد که معمولاً اگر حجمش کمتر شد از حلال گوشت و اگر زیادتر شد از حرام گوشت است.
جامدات
الف- از حیوانی که خود بخود مرده است فقط (پشم، مو، کرک، یا شاخ و سم) آنها قابل استفاده است همچنین است قسمتی از شیردان برده که مایه پنیر می‌شود استفاده از تخم مرغی که پوستش محکم شده است نیز مانعی ندارد
ب- از اجزای حیوان حلال گوشت چند چیز را نباید خورد:
1- آلات تناسلی و دنبلان (در بیضه‌ی حیوان نر)
2- طحال
3- مغز حرام (در بیشتر فقها)
4- غده‌ها و قطعه کوچکی که در مغز و در میان سم قرار گرفته است.
5- حدقه و چشم
6- خون و آنچه کثیف و پلید است
یادآوری- خوردن قلوه و دو گوشه‌ی دل حیوانات حلال گوشت مکروه است.
مایعات
